Tað er ein lítil øld síðani tær fyrstu fransiskanarsystrarnar komu til Føroya. Og um fáar mánaðir er virksemið hjá teimum her søga. Í juni fara tær av landinum, tí tær eru blivnar ov fáar og ongar ungar koma hendavegin.

-Torføru viðurskiftini viðvíkjandi innferðarloyvi og arbeiðsloyvi hava eisini gjørt sítt til støðuna, staðfestir Marisa Spiteri Cremona, fransiskanarsystir. Hon greiðir frá torføru støðuni hjá yngstu nunnuni, Rossppin Croos úr Sri Lanka, sum kom til Føroya í fjør, men enn ikki hevur fingið arbeiðsloyvi.

-Eg fari at sakna Føroyar og fólkið, og tað er við sorgblídni og nógvum góðum minnum at vit fara avstað, sigur Marisa í sendingini "Við Tórði á túri - fransiskanarsystrarnar fara".

Marisa sigur, at nú systrarnar fara, má kirkjuliðið taka sær av teimum uppgávum sum systrarnar hava gjørt í Mariukirkjuni, m.a. at hjálpa prestinum við ymiskum uppgávum. Hon vónar eisini, at kirkjan verður opin hvønn dag sum higartil.

Enn veit Marisa ikki hvagar hon fer tá hon í juni fer úr Føroyum. Einasta ynski hon hevur havt er at verða nær einum sjúkrahúsi, tí tað hevur hon brúk fyri.