Şehri keşfediyormuşum. Biraz avare, biraz maceraperest ve çokça da romantik. Attila İlhan şiirleri mi istersiniz, gün batımı mı, şehrin bilmediğim yollarına sapmam mı? Gençlik işte, yaş 24, ama geriye bakınca epey de yalnızmışım. O yüzden kaleme kağıda sarılmışım ya işte. Şimdi geri dönsem aynı yurdun etrafındaki sokaklarda o keman sesini duyabilir miyim dersiniz?