خیلی وقت بود فلانور را فراموش کرده بودیم اما انگار فلانور ما رو فراموش نکرده بود. البته این فراموشی هم دلایل خاص خودش رو داشت. از شروع کرونا بگیرین و درگیریهای شخصی هر کدوم از ما دو نفر که برای بقا مجبور بودیم پا روی علایقمون بگذاریم و بریم دن
شاید شبیه یه مرکز خرید، سینما یا مرکز همایشها باشه، یا شبیه یه بازداشتگاه توی قلب تهران، اونهم چسبیده به تئاتر شهر و پارک دانشجو. غریبه، داستان ساختمون عجیبوغریب و پرحرفوحدیثیه که سر زمینش بیست ساله دعواست و این دعوا هنوز هم ادامه داره! چجو
از آبان تا اسفند، راه دراز و سختی بود. راهی با قصهای پر آب چشم. شاید یه روز این قصه رو بنویسن، شایدم نه و بشه مثل خیلی قصههای ناشنیدهی دیگهی این سرزمین که تو گوشه کنارای تاریخ گموگور باقی مونده. این اپیزود ویژه، فقط ادای دینی ولو خیلی کوچ
رپ واسش یه مکتبه که توش باید از دردهای مردم گفت، اونم بدون توهین. موسیقی: «سرکوب» از یاس، «طلاق» از سندی، «اینجا تهرانه» از هیچکس، «دیوونه ۲» از رضا پیشرو، «نامهای به رئیس جمهور» از بهرام، «گناهمون» از علی اف.جی و اینفیمس، «دیس رضا پیشرو برای
قرار بود نماد سلطنت باشه اما شد نماد سیاست حکومت انقلابی. موسیقی: «سرود ملی شاهنشاهی» از «داوود نجمی مقدم»، «کیف انگلیسی» از فرهاد فخرالدینی، «آوار» از فرهاد، «قوزک پا» و «خاک» از فریدون فروغی و «کندو» از ابی. این اپیزود با همکاری گروه مطالعات
حیوونا و اشیا هم تو ساخت فرهنگ شهری نقش دارن. این روزا گربهها نقش پررنگتری تو تهران بازی میکنن! موسیقی: «رنگ و رنگ» از بلک کتس و موسیقی فیلم «دایی من» به کارگردانی ژاک تاتی
بالا و پایین زندگی رو دیده و از سر پل تجریش تا بازار سد اسمال حرف داره واسه گفتن. موسیقی: «يا احلی احلی شی فی الكون» از فرید الاطرش و «زیر بارون» از عارف