Neriman’ın Sonbaharda Çektirdiği Fotoğrafıdır-

I (Yüzü)
Neriman bir sonbahar yağmurunda kahkülü nemli
gözlerinin mavisi iyice belirsin diye
çevresi karanlığa bürünmüş sanki
kirpikleri siyah ve uzun
kaşları alınmamış ama düzgünince düzgün bembeyaz parmaklartırnakları kısa
elleri kapalı da değil açık da
Neriman, üçten sonraki bütün hallerin resmi.sağ ayağı biraz önde
ve sol ayağına dönük
dingin bir salınım var dizlerindeomuzları yanıp bitmiş bir mum gibi sönük
omuzlarında koca bir yük
çökmüş iyice. saçlarının gerisini
rüzgar kaldırmış hafif
Neriman, omuzlarına rağmen zarif

II (Ruhu)Yüreği hafif aksak
sevinç mevsimi yüreği
bir bahar geçse yüreğinden
ağlasakRuhu hep dipdiri
ama yorulmuş
kendi rüyasını arayan
ruhunun elleri

III (Neriman’ın fotoğrafına düştüğüm not)Neriman; bir yağmur, bir insan aramaya çıkmış
gel kurtar kendini
bitimsiz gül koklayan ellerini
ölgün bir yağmur bir insan aramaya çıkmışNeriman, bir sır saklıyor sanki avcun
gel otur nefeslen şöyle
omuzlarını eğen sırrını söyle
Neriman, bu mevsim için çok yoruldun