Saçlarını kimler için bölük bölük yapmışsınSaçlarını ruhumun evliyalarınca örülenTarif edilmez güllerin yankısı gözlerinGözlerin kaç kişinin gözlerinde gezinirSen kaç köşeli yıldızsınFabrika dumanlarında resminKirli ve temiz haritaları doldurmuşsunHâtırasız ve geleceksiz bir iç deniz gibiAşka veda etmiş topraklarda durmuşsunBenim geçmiş zaman içinde yan gelip yattığıma bakmaBen geleceğin kara gözlü zalimlerindenimBir tek köşen bile ayrılmamışken banaVar olan ve olacak olan bütün köşelerinin sahibi benimBen geleceğin kara gözlü zalimlerindenimSen kaç köşeli yıldızsın

Evlerinin içi ayna döşeliAyna hâtıra gözler ve sevmekBenim aşkım bin bir köşeli ah bin bir köşeliBir köşe gidince bin köşe yeniden gelecekAyna hâtıra gözler ve sevmekEvlerinin içi kabartma baharKöşelerinde keklik gibi bakıp duran saksılarHalıları öpe öpe nakış yapar nakış gibi ayaklarSiz söyleyin insan seve seve ölmez ne yaparKöşelerde keklik gibi bakıp duran saksılarEvlerinin içi yeni güllerdenGörülmemiş güneşleri görülmemiş gözlerine getirenSağ köşedeki entari sol köşedeki şapkaBeni katil suların ortasına bırakaKatil sular güneşi gözlerinden götürenEvlerinin içi gurur döşeliBenim aşkım bin bir köşeli ah bin bir köşeli

Sen geldin ve benim deli köşemde durdunBulutlar geldi ve üstünde durduMerhametin ta kendisiydi gözlerinMerhamet saçlarını ıslatan sessiz bir yağmurduBulutlar geldi altında durdukKonuştun güneşi hatırlıyordumGariptin yepyeni bir sesin vardıBu ses öyle benim öyle yabancıBu ses saçlarımı ıslatan sessiz bir kardıDişlerin öpülen çocuk yüzleriGüneşe açılan küçük aynalarSert içkiler keskin kokular dişlerinİçinden geçilen küçük aynalarVe güldün rengârenk yağmurlar yağdıİnsanı ağlatan yağmurlar yağdıYaralı bir ceylan gözleri kadar sıcakYaralı bir ceylan kalbi gibi içli bir sesin vardıSen geldin benim deli köşemde durdunBulutlar geldi üstünde durduMerhametin ta kendisiydi gözlerin

Taşların ortasında Leylâ'nın gözleriLeylâ köşe köşe göz göz şiirin ortasındaBen Leylâ'yı bulduğumdan yahut kaybettiğimden beriLeylâ ya o adamın bardağında ya o dağın ortasındaBen Leylâ gibi güneş doğarken uyanamamŞehir gece gündüz benim içime uyurLeylâ'yı götürüp Londra’nın ortasında bıraksamBir bülbül gibi yaşamasını değiştirmez çocukturLeylâ diyorsam kesik yanaklarıyla LeylâÜç köşeli dünyasıylaOkuyla yayıyla yaylasıyla acımasıylaLeylâ diyorsam şu bizim gerçek LeylâBiz seni işte böyle seviyoruz LeylâO gitti bize ağlamak kaldı kala kala

Beni yeraltı sularına karşı iyi savunTırnağını taşa sürten yitik keçilere karşıBu çeşmenin üç köşesinden hangisinden su içecekSenin bahtsız ve mesut Eyyub'unAtların en güzel biçimini sessizce kalbime indiriyorİçimde İstanbul çalkanırken bozbulanık çeşmeBir dans için can vermeğe hazır bekliyorumSen orda gelirayak kuklalara insan gibi konuşmasını öğretmeSu akıyor birikiyor kan lekeleriKurtulsam diyorum bir eser buna engelÖyle büyüyor öyle çoğalıyorsunİstanbul kalmıyorHangi köşesinde huzur o köşesinde senHangi köşesinde yeni çağlara uygun odalarBen bölünmez bir şairsemSen bölünmez bir anneBir çeşme