Saçlarını topuz yap, kollarını kavuştur geç karşımaOtur, bilmiyorum ne diyeceğimi ama böyle iyiDinle beni, uzun uzun söyleşelimSöyleyecek sözü olan insanlar gibiEski insanlar, en eskileriBirinin suyu temizDiğerinin iyi ekmeğiSenin saf yüzün, benim bilgece seçilmiş kelimelerimAdı bu olmasa da açıkça ortada bir şey olan yoksulluğumuzHayatın hakikati gibi duranSeni benden ayrı, beni yalnızIrak’ı işgal altında tutan, İslam’ı garip, aşkı cesaretsizYani Kürdü gâvura mecbur edenBeni karşında cılız eden, cansız eden yoksullukTutacak nutkumu demekKapacak ekmeğini sözümünBen bismillah demeden dahaEkmek diyorum ne kadar sanatsızcaSana yazdığım şiirler de öyle olacakYani telaşsız, buğdaydan, çatlak çatlakSüt ne kadar ılık, yüzün ne kadar doluKoynun, ekmek kadar şiir kadarBeyaz, ıslı, sıcacıkSar beni yahut sarıl banaDudakta bir sigara gibi küstahLimanda demirli bir gemi (geminin teşbihe ihtiyacı yoktur)Gibi gibi bir şeyler bir şeyler, bir şeyler daha hissedeyim ekmek derdinden uzakAma tıpkısının aynısı ekmek gibiBismillah

“Hakan Arslanbenzer”