Yine gelseneYine seveyim seniÇizgilerini ezberlediğim o yüzüne, kimsenin dokunamayacağı hislerle dokunayım tenine hasret ellerimle

Gittiğinden beri solgun bir gökyüzü gözlerimden yansıyan insanların göz bebeklerineYine sen ol yansıyan gözlerimdenYeniden göreyim göz bebeklerinde kendimi

Güldüğünde güneşi karanlıkta bırakan gülüşünü ne çok oldu görmeyeliGecenin karanlığını silip, dünyayı aydınlatan güneş dahi yitirir tılsımını gülen yüzünün edasında

Gül sen yineVarsın kıskansın, doğmasın güneşVarsın, doğmasın senden sonraKi gereksinim duymaz dünya gülüşünü gördükten sonraNe bir ışığa, ne de güneşe“Sezer Kıvrakdal”